សែនរាល់ឆ្នាំ តិចអត់ដឹង! នេះជាប្រវត្តិនៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិន
យល់ដឹង៖ ជាការពិត បុណ្យចូលឆ្នាំចិន យើងមិនប្រាកដថាវាមានន័យថាម៉េចនោះទេ? បុណ្យចូលឆ្នាំចិន ឬហៅម្យ៉ាងទៀតថា បុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី ឬបុណ្យនិទាឃរដូវ គឺជាពិធីបុណ្យប្រពៃណីដ៏សំខាន់បំផុតមួយរបស់ចិន ហើយបានចាប់ផ្តើមតាំងពីប្រហែល ៣,៥០០ ឆ្នាំមុន។ ពិធីបុណ្យនេះត្រូវបានចងភ្ជាប់ជាមួយនឹងប្រតិទិនចន្ទគតិរបស់ចិន ហើយវាមានប្រភពដើម ជាពេលវេលាសម្រាប់ពិធីបុណ្យ និងដើម្បីគោរពដល់គ្រួសារ និងទេវតាស្ថានសួគ៌ និងបុព្វការីជន។
ជាមួយគ្នានេះ ទម្រង់ដែលបានកត់ត្រាដំបូងបំផុតនៃប្រតិទិនតាមច័ន្ទគតិរបស់ចិនបុរាណ អាចមើលឃើញនៅសតវត្សទី ១៤ មុនគ.ស ក្នុងរជ្ជកាលនៃរាជវង្ស Shang។ ប្រតិទិននេះបានដំណើរការជាមគ្គុទ្ទេសក៍សាសនា រាជវង្ស និងសង្គម ហើយបានផ្លាស់ប្តូររចនាសម្ព័ន្ធទៅតាមអ្វីដែលអធិរាជកាន់អំណាច។ ពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីចិន បានចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងព្រះច័ន្ទថ្មី ដែលកើតឡើងនៅចន្លោះចុងខែមករា ដល់ចុងខែកុម្ភៈ ហើយមានរយៈពេលប្រហែល ១៥ ថ្ងៃ ឬរហូតដល់ព្រះចន្ទពេញវង់មកដល់។
កំណត់ត្រាដំបូងនៃពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិន រួមមានពិធីសែនព្រេន ដើម្បីគោរពដល់ព្រះ និងបុព្វការីជន នៅចុងឆ្នាំនីមួយៗ។ ពិធីនេះ ដូចជាទំនៀមទម្លាប់ចាស់ៗជាច្រើន គឺមានរឿងរ៉ាវទាក់ទងនឹងទេវកថា។ ការពេញនិយមបំផុតនៃរឿងទាំងនេះ គឺជារឿងទេវកថារបស់សត្វ Nianshou (Nian)។ សត្វ Nianshou ដែលមានន័យថា "សត្វប្រចាំឆ្នាំ" បានមកដល់រៀងរាល់មុនថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មី ដើម្បីមកស៊ីសត្វមាន់ សត្វទា ឬដំណាំនានា ឬស៊ីមនុស្សម្តងម្កាលផងដែរ។ ដើម្បីការពារសត្វនេះពីការបំផ្លិចបំផ្លាញ មនុស្សបានធ្វើការដាក់អាហារនៅខាងក្រៅទ្វាររបស់ពួកគេសម្រាប់សត្វ Nian នោះ។ យោងទៅតាមសាច់រឿង ការភ័យខ្លាចរបស់មនុស្សមួយចំនួនចំពោះសត្វ Nian បានធ្វើឱ្យពួកគេភៀសខ្លួនចូលទៅក្នុងភ្នំដាច់ស្រយាលក៏មាន។ ប្រជាជនរស់នៅ ដោយភ័យខ្លាចចំពោះសត្វចម្លែកនេះ រហូតដល់ថ្ងៃមួយនៅពេលដែល បុរសចំណាស់ម្នាក់ដែលមានសក់សនិងសម្បុរក្រហមបានមកលេងភូមិមួយ។ បុរសនោះបាននិយាយថា ពួកគេលែងត្រូវរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាចទៀតហើយ ព្រោះគាត់យល់ថាសត្វ Nian ខ្លាចពណ៌ក្រហម និងសំឡេងខ្លាំងៗ។ បន្ទាប់ពីរកឃើញចំណុចការពារទាំងនេះ សត្វចម្លែកនោះមិនដែលបង្ហាញខ្លួនម្តងទៀតទេនោះទេ។ ដូច្នេះហើយទើបគ្រប់គ្នាចាប់ផ្តើមបង្កើតជាប្រពៃណីនៃការដាក់គោមក្រហម សម្លៀកបំពាក់ពណ៌ក្រហម និងការកាច់ឬស្សី (ជាទម្រង់ដើមនៃការបាញ់កាំជ្រួច) ជាដើមបន្តមកដល់សព្វថ្ងៃ។
ទំនៀមទម្លាប់មួយទៀត ដែលបន្សល់ទុកក្នុងពិធីបុណ្យនេះមកដល់សព្វថ្ងៃដែរ គឺការផ្ដល់ឱ្យនូវស្រោមសំបុត្រក្រហម (អាំងប៉ាវ) ដែលពោរពេញទៅដោយលុយទៅកាន់មនុស្សជាទីស្រលាញ់។ នេះគឺមកពីទាក់ទងនឹងរឿងមួយ នោះគឺបិសាចបុរាណមួយ ឈ្មោះ Sui ដែលនឹងធ្វើឱ្យក្មេងៗភ័យខ្លាចនៅពេលពួកគេកំពុងគេង។ មនុស្សចាស់បានចាប់ផ្តើមផ្តល់កាក់ក្រហមដល់ក្មេងៗ ដើម្បីឱ្យពួកគេលេងជាមួយ និងរក្សាពួកគេកុំឱ្យគេងភ្ញាក់ៗ ពេញមួយយប់។
ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃឈប់សម្រាកនៃពិធីបុណ្យនេះ ផ្ទះត្រូវតែសម្អាតយ៉ាងហ្មត់ចត់ ដើម្បីកម្ចាត់សំណាងអាក្រក់ពីឆ្នាំចាស់ផ្លាស់ចូលឆ្នាំថ្មី។ ពិធីបូជាអាហារ និងដុតរូបក្រដាស ត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាការឧទ្ទិសជូនបុព្វការីជន។មនុស្សចាស់ទុំជាច្រើន បានផ្តល់ប្រាក់ដល់ក្មេងៗ ហើយការបាញ់កាំជ្រួច ត្រូវបានដុតពេញមួយពិធីបុណ្យ។ ហើយព្រឹត្តិការណ៍ដ៏ធំបំផុត គឺពិធីបុណ្យបង្ហោះគោម ធ្វើឡើងនៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃពិធីបុណ្យ។
នៅថ្ងៃចូលឆ្នាំថ្មីប្រពៃណីចិន សមាជិកគ្រួសារ ជុំគ្នាជុំវិញតុសម្រាប់ទទួលទានអាហារ ដែលមានមុខម្ហូបដូចជា ត្រីដែលជាអាហារចុងក្រោយ ដែលជានិមិត្តរូបនៃភាពសម្បូរបែប។ ខណៈពេលដែលត្រី គឺជាមុខម្ហូបចុងក្រោយបង្អស់ វាពិតជាមិនត្រូវបានគេចង់បរិភោគនោះទេ ដោយសារតែអត្ថន័យនៃភាពសម្បូរបែបរបស់វា។ គុយទាវវែងៗត្រូវបានគេទទួលទានក្នុងរយៈពេលប្រាំថ្ងៃដំបូងនៃឆ្នាំថ្មី ដែលតំណាងឱ្យអាយុវែង។ ទីបំផុតនៅថ្ងៃទី ១៥ នៃឆ្នាំថ្មី នំប៉ាវរាងមូលដូចព្រះច័ន្ទពេញវង់ ត្រូវបានចាត់ទុកថា ជានិមិត្តសញ្ញានៃរង្វង់គ្រួសារនិងភាពល្អឥតខ្ចោះ។
-ហេតុអ្វីបានជា ប្រទេសកម្ពុជាក៏មានប្រារព្ធបុណ្យប្រពៃណីចិនដែរ?
ក្នុងការរស់នៅរបស់ជនជាតិចិនលើទឹកដីខ្មែរ គឺមានតាំងពីចុងសតវត្សវ៍ទី ១៣ មកម្ល៉េះ។ ការរស់នៅរបស់ពួកគេ បានប្រកាន់ភ្ជាប់នូវប្រពៃណីសែនព្រេនក្នុងថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិន បុណ្យសែនលោកខែ បុណ្យសែនក្បាលទឹក បុណ្យឆេងម៉េង ជាទំនៀមទម្លាប់តាំងពីដើមរៀងមក។ អន្តោប្រវេសន៍ជនជាតិចិនដែលមកដល់កម្ពុជាដំបូងៗ ភាគច្រើនជាបុរស ហើយពួកគេបានយកស្រ្តីខ្មែរធ្វើជាភរិយា។ មួយវិញទៀតការមកតាំងលំនៅរបស់ជនជាតិចិន សុទ្ធតែបានប្រោសប្រទានដោយព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ មានគោលនយោបាយផ្ដល់សិទ្ធិជ្រកកោនដល់ជនភៀសខ្លួនជនជាតិចិននិងជនជាតិដទៃជាច្រើនទៀតតាំងពីសតវត្សវ៍ទី ១៣មក។
ប្រភព៖ http://rac.gov.kh/ , worldtreasures